Η τάξη είχε τη δική της ιστορία

Συνεισφορά: Αλεξάνδρα Νάκου - alexandranakou@gmail.com


Όταν κάτι , όπως μία πληροφορία, μία ιστορία ή ένα γεγονός το ακούμε ως διήγηση στο πλαίσιο δηλαδή μίας ιστορίας είναι πολύ πιο εύκολο να το αποτυπώσουμε και βέβαια να το μάθουμε.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να ακούει αλλά και να δημιουργεί ιστορίες είναι οι βασικοί λόγοι που η αφήγηση ψηφιακή ή παραδοσιακή έχει εισχωρήσει στις σχολικές αίθουσες.
Ο Stacey Goodman αναφέρεται σε τρόπους οργάνωσης της τάξης αλλά και σε μεθόδους όπου απλά τοποθετημένα αντικείμενα εγείρουν τη φαντασία των μαθητών και από μόνα τους διηγούνται μία ιστορία ή είναι απλά η αφορμή για να δημιουργηθούν πολλές περισσότερες ιστορίες.
Η τάξη του σίγουρα λέει μία ιστορία αφού πάντα φροντίζει να υπάρχουν αντικείμενα που τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλούν όπως χάρτες που μοιάζει να είναι αναρτημένοι ανάποδα, παιχνίδια ανάλογα με το θέμα ή παιχνίδια χαλάρωσης για τους υπερκινητικούς μαθητές και βέβαια παλιά αντικείμενα όπως βιβλία που χρησιμοποιούσαν πριν από δεκαετίες ή παλιά παιχνίδια.
Οι συγκεκριμένες τεχνικές τον βοηθούν ώστε το μάθημα να μην είναι προσανατολισμένο μόνο στο σχολικό εγχειρίδιο αλλά και βέβαια να διαθέτει και ένα πνεύμα χιούμορ και διερευνητικής διάθεσης.