Η παγίδα του Twitter

Μια κριτική ματιά στα social media, με αφετηρία το twitter αλλά στο τέλος γενικεύοντας για τη σημερινή γενιά που μεγαλώνει μέσα σε αυτά. Τελικά, μήπως μας κάνει πιο χαζούς το συμμετοχικό διαδίκτυο; Έχει αξία ο καταιγισμός των πληροφοριών αν δεν υπάρχει πλαίσιο;

Ο συγγραφέας του άρθρου διατυπώνει τις αμφιβολίες του για τις πραγματικές επιπτώσεις του συμμετοχικού διαδικτύου στην ικανότητά μας να σκεφτόμαστε, να διαβάζουμε, να συνδυάζουμε, να γράφουμε, να θυμόμαστε.

Χρησιμοποιώντας και ο ίδιος τα social media, δεν τα μάχεται, αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά ότι το άρθρο το εμπνεύστηκε από την 13χρονη κόρη του, η οποία με την άδεια του δημιούργησε λογαριασμό στο Facebook. Δεν τα μάχεται αλλά τα αντιμετωπίζει κριτικά και με επιφύλαξη, καθώς διαπιστώνει ότι αποσπούν την προσοχή, βλέποντας και τον ίδιο του τον εαυτό να το βιώνει.

Θεωρεί ότι πρόκειται για εφήμερη επικοινωνία και ότι μειώνει την πραγματική μας ικανότητα να κοινωνικοποιούμαστε και να επιχειρηματολογούμε, κάνοντας μάλιστα και ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα στην δημόσια twitter-όσφαιρα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το κλείσιμο του άρθρου, το οποίο μπορεί να δώσει τροφή για σκέψη στην/για την γενιά των social media.